Marina

Er loopt een meisje langs het strand,

ze houdt een schelpje in haar hand,

ze houdt een schelpje aan haar oor,

er klinkt van ver een liedje door.

Marina is Marina is Marina van de zee.

Ze zwemt er in ze danst er in ze speelt er mee.

De zee is van haar vader, want haar vader is op zee.

De schelpen weten of hij komt of ja of nee.

Ze maakt een bootje van papier,

het zal gaan varen ver van hier,

en aan het topje van de mast,

Marina maakt een briefje vast.

Marina is Marina is Marina van de zee.

Ze zwemt er in ze danst er in ze speelt er mee.

Marina laat haar bootje gaan, maar gaat het al in zee ?

Dan neemt het boven in de mast haar briefje mee.

Het is een bootje van papier,

het zinkt zo diep in't groene wier,

de vissen komen langs gegaan

en kijken het verwonderd aan.

Marina is Marina is Marina van de zee.

Ze zwemt er in ze danst er in ze speelt er mee.

En onder op de bodem glijdt een briefje door het wier.

Een briefje en een kleine boot van wit papier.

Marina is Marina is Marina van de zee.

Ze zwemt er in ze danst er in ze speelt er mee.

De letters laten langzaam los en vloeien uit in zee.

Maar morgen brengt het grote schip haar vader mee.